((بازی جوهر زندگی و پنجره ای به دنیای کودک است.))
انسان نیاز به حرکت و جنبش دارد و بازی بخش مهمی ازاین نیاز است. هرفرد برای رشد ذهنی و اجتماعی خود نیازمند اندیشه و تفکر است و بازی خمیر مایه ی این تفکرو اندیشه است. آمادگی جسمی و روحی برای مقابله با مشکلات بخشی از فلسفه ی بازی کودکان است. بنابراین؛ بازی هرچه گسترده تر؛ پیچیده ترو اجتماعی ترباشد کودک از مصونیت روانی بیشتری برخوردارمی شود.
کشف دنیای اطراف بخش دیگری ازفلسفه ی بازی است که کودک حس کنجکاوی خود را از این طریق ارضا می کند. بازی تن و روان کودک را واکسینه می کند و مسؤولیت اجتماعی و اقتصادی را که در آینده باید به دوش کشد به او می آموزد. کودک با بازی کردن موقعیتی به دست می آورد تا اعتقادات؛ احساسات و مشکلات خود را پیدا کند و مهارت های زندگی را بیاموزد.
رابرت وایت می گوید: ساعات زیادی را که کودکان صرف بازی می کنند نمی توان به هیچ وجه تلف شده تلقی نمود؛ بازی ممکن است شادی بخش باشد ولی در دوران کودکی یک کار جدی است.
بدون تردید بازی بهترین شکل فعالیت طبیعی هر کودک محسوب شود.
بازی درمانی یکی از روش های مؤثر در درمان مشکلات رفتاری و روانی کودکان است.
به طور کلی بازی نقش مؤثری در رشد کودک دارد و در خلال بازی می توان به بسیاری از ویژگی ها، مسائل و رشد کودک پی برد. بازی های کودکان مختلف و نوع ویژگی هایی که از خود ظاهر می سازند تفاوت هایی با یکدیگر دارند. هر چند نوع بازیها در گروه های سنی و بچه های گروه سنی مشترکاتی دارد، اما نوع شرکت کودک در بازی اهمیت ویژه دارد.
" بازی درمانگر" در واقع از موقعیت بازی برای ایجاد ارتباط با کودک استفاده می کند و تلاش می کند به تخلیه هیجانی او و حل و فصل مشکلات او در زندگی عادی اش بپردازد. ویرجبینا و اسلاین از بازی درمانگران مطرح در این زمینه هستند.
"بازی درمانی" چیست؟
این تکنیک براساس انعکاس رفتار کودک است. باید احساسات کودک را طوری شناسایی کرد و آن را به کودک منتقل کرد که کودک نسبت به اعمال و رفتار خود آگاه شود. "بازی درمانگر" در واقع از موقعیت بازی برای ایجاد ارتباط با کودک استفاده می کند و تلاش می کند به تخلیه هیجانی او و حل و فصل مشکلات او در زندگی عادی اش بپردازد.
بازی درمانی یکی از روشهای مؤثر در درمان مشکلات رفتاری و روانی کودکان است. به طور کلی بازی نقش مؤثری در رشد کودک دارد و در خلال بازی می توان به بسیاری از ویژگیها، مسائل و رشد کودک پی برد. بازی های کودکان مختلف و نوع ویژگی هایی که از خود ظاهر می سازند تفاوتهایی با یکدیگر دارند. هر چند نوع بازیها در گروه های سنی و بچه های گروه سنی مشترکاتی دارد، اما نوع شرکت کودک در بازی اهمیت ویژه دارد. "بازی درمانگر" در واقع از موقعیت بازی برای ایجاد ارتباط با کودک استفاده می کند و تلاش می کند به تخلیه هیجانی او و حل و فصل مشکلات او در زندگی عادی اش بپردازد.
بازی درمانی به کودکان کمک می کند تا احساسات منفی و رویدادهای ناراحت کننده ای را که نتوانسته اند با آن ها کنار بیایند، درک کنند. به جای استفاده از روش های درمانی رایج بزرگسالان مانند گفت و گو و توضیح درباره ی چیزی که سبب ناراحتی آن ها شده است، از بازی برای برقراری ارتباط به شیوه ی خود بهره می گیرند، بدون آنکه احساس کنند دارند بازجویی یا تهدید می شوند.
کاربرد:
جهت درمان کودکان ناسازگار و کسانی که نسبت به حل مسائل مربوط به سازگاری مشکل دارند استفاده می شود.
انواع اختلالاتی را که ریشه در احساسات و هیجانات کودک، سازگاری او با محیط و … دارند، می توان با این روش درمان کرد. افسردگی کودکان، ترسهای کودکان، مشکلات رفتاری که ریشه اضطرابی دارند شب ادراری، ناخن جویدن، دروغ گفتن، پرخاشگری و … را می توان با استفاده از این روش حل کرد.
موقعیت مناسب برای بازی درمانی:
بازی درمانی معمولا در کلینیکهای مشاوره و درمانی که مجهز به اتاق بازی کودک هستند، انجام می گیرد. در این اتاقها فضای مناسب و اسباب بازیهای مناسب برای بازی قرار داده می شود. اما در هر حال بازی درمانی را در هر مکانی که مجهز به یک سری وسایل مورد نیاز برای بازی باشد که رفتار عمل کودک را محدود ننماید، می توان انجام داد. این روش گاه در مهدکودک ها و مدارس نیز ممکن است انجام می شود.
